Spis treści. 20 Różnica między transmisyjnym a skaningowym mikroskopem elektronowym. Numer Referencyjny. W moich poprzednich notatkach już omówiłem Elektronowy mikroskop transmisyjny i Skanowanie mikroskopu elektronowego, ich zasadę działania, części, definicję, zastosowanie, zalety, wady i ścieżkę światła. Możesz je sprawdzić.
Jeśli wydaje Ci się, że nie ma innego sposobu na walkę ze szkodnikami roślin, jak znalezienie odpowiedniego chemicznego środka do oprysku, koniecznie przeczytaj ten artykuł. Oto 3 sprawdzone naturalne sposoby, dzięki którym żaden szkodnik Twoich roślin nie tknie, a Ty unikniesz konieczności wykonywania oprysków niebezpieczną chemią! Informacje na temat naturalnych sposobów walki ze szkodnikami roślin dla Czytelników Mój Piękny Ogród przygotował Rafał Okułowicz, promotor naturalnych sposobów uprawy i ochrony roślin w ogrodach. 1. Sadź rośliny odstraszające szkodniki Gdy zauważamy efekty żerowania szkodników w ogrodzie, zazwyczaj zastanawiamy się jakiego środka użyć do oprysku. Tymczasem, zamiast wykonywać doraźne opryski, lepiej zapobiegać pojawianiu się szkodników w sposób całkowicie naturalny. Możemy to zrobić sadząc w ogrodzie rośliny, których szkodniki nie lubią. Rośliny odstraszające szkodniki najczęściej wydzielają silne zapachy, które dla szkodników są nieprzyjemne lub też utrudniają im odnalezienie poszukiwanej rośliny żywicielskiej. Sadzenie roślin odstraszających szkodniki nie jest niczym nowym. Już dziesiątki (jeśli nie setki) lat temu wykorzystywali je tradycyjni ogrodnicy w uprawie warzyw, stosując tzw. uprawy współrzędne. I tak np. warto naprzemiennie w rzędach sadzić marchew i cebulę, które nawzajem odstraszają występujące na tych roślinach szkodniki. Zapach cebuli odstrasza połyśnicę marchwiankę, zaś zapach marchwi dezorientuje nalatujące na cebulę muchówki śmietki cebulanki. W podobny sposób często wykorzystywany jest czosnek, którego woni wiele szkodników wprost nie znosi. Wiele aromatycznych ziół, sadzonych wśród warzyw, pozwala również uniknąć ataku szkodników. Ale przykłady roślin odstraszających szkodniki znajdziemy również wśród pięknych roślin ozdobnych. I tak np. lawenda, doceniana za piękne kwiaty i cudowny lawendowy zapach, jest rośliną odstraszającą wiele szkodliwych i uciążliwych owadów, w tym muchy, komary, kleszcze, mrówki i mszyce. Posadzona w ogrodzie lawenda zmniejszy też częstotliwość odwiedzin kotów i kretów. 2. Przygotuj opryski na bazie ziół i chwastów Na bazie roślin odstraszających szkodniki możemy też przygotować preparaty do oprysku roślin przeciwko szkodnikom. Możemy tu wykorzystać nie tylko zioła ale też rośliny powszechnie uważane za chwasty, których w ogrodzie posadzić raczej byśmy nie chcieli. Jeżeli już jednak takie chwasty się pojawią, to warto je wykorzystać ku naszemu pożytkowi. Preparaty, które możemy wykonywać samodzielnie to gnojówki, wyciągi i wywary. O ile gnojówkę i wyciąg trzeba zużyć od razu po przygotowaniu, to wywar nadaje się do krótkiego przechowywania. Najpopularniejsze tego typu maceraty to między innymi wyciągi i wywary z cebuli i z czosnku oraz wyciąg z mniszka lekarskiego, które odstraszają przędziorki i mszyce. Decydując się na ich stosowanie, pamiętajmy jednak, że aby były skuteczne, opryski takie trzeba wykonywać regularnie (np. co tydzień) i lepiej zapobiegawczo, a nie dopiero po pojawieniu się szkodnika. 3. Wykorzystaj gotowe preparaty naturalne na szkodniki Jeżeli jednak brak nam czasu na samodzielne przygotowywanie roślinnych maceratów do oprysku przeciw szkodnikom lub po prostu nie możemy nigdzie w okolicy znaleźć materiału do przygotowania danego maceratu (np. odpowiednich chwastów), możemy sięgnąć po gotowe naturalne preparaty przeciw szkodnikom, dostępne w sklepach ogrodniczych. Na szczęście producenci środków przeciw szkodnikom roślin dostrzegli coraz silniejszą potrzebę ochrony roślin metodami naturalnymi i wybór naturalnych i bezpiecznych w stosowaniu środków przeciw szkodnikom mamy coraz większy. Najpopularniejsze i sprawdzone już przez wiele osób tego typu preparaty, dostępne w sklepach ogrodniczych, przedstawia tabela pod poniższym linkiem. >> pobierz zestawienie naturalnych środków na szkodniki (PDF) <<
Olejek neem do walki ze szkodnikami - ŚWIEŻY 100ml (3838) ☝ taniej na Allegro • Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz!
Potrzebujesz ok. 4 min. aby przeczytać ten wpis Woda, cebula, czosnek, pokrzywa, ziemniak, drożdże piekarskie – to wszystko pomoże skutecznie rozprawić się ze szkodnikami ogrodowymi. Nie ma zatem potrzeby używania chemii. Mając rośliny w ogrodzie, prędzej czy później pojawią się szkodniki. W zasadzie jest to nieuniknione. Wówczas trzeba stanąć do walki z nimi. Oczywiście najłatwiej sięgnąć po gotowe środki chemiczne, jednak ich użycie wiąże się z eliminacją również tych pożytecznych owadów. Co więcej, mają one również szkodliwy wpływ nie tylko na nasze zdrowie, ale też na całe środowisko. Warto zatem wybierać ekologiczne rozwiązania. Przedstawiamy sprawdzone naturalne sposoby walki ze szkodnikami ogrodowymi. Na ich działanie trzeba jednak trochę poczekać i kilkukrotnie powtarzać opryskiwanie oraz podlewanie. Z pewnością najważniejsza jest szybka reakcja – gdy tylko zauważymy coś niepokojącego. Pozwoli to zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby roślin. Image by Сергей Корчанов, from: Zakupy z głową Na początku podpowiadamy, jak można uchronić się przed zbyt szybkim pojawieniem się szkodników. Wszystko zaczyna się już w sklepie. Podczas zakupów należy dokładnie przyjrzeć się roślinom i po prostu wybierać te, które są zdrowe. Zaalarmować powinny nas wszelkie przebarwienia oraz dziury w liściach, a także uszkodzona kora czy zniekształcone pąki. Nie ma sensu kupować takich roślin – nie dość, że same będą chorować, to jeszcze dodatkowo mogą zarazić inne okazy i problem w ogrodzie zrobi się naprawdę duży. Szkodniki pod prysznic Często najprostsze rozwiązania są najskuteczniejsze. Na początek warto użyć… wody. Pod wpływem jej silnego strumienia można ograniczyć obecność niektórych szkodników. Trzeba tylko pamiętać, że takie rozwiązanie sprawdzi się głównie w przypadku roślin doniczkowych. Ważna jest również regularność – prysznic należy powtarzać co kilka dni. Dodatkowo woda powinna być letnia, a nie zimna, by nie wywołać szoku termicznego. Samą ziemię z doniczką także lepiej okryć wcześniej folią, aby nie wypłynęła, a już po wszystkim zostawić w zacienionym miejscu – bezpośrednie działanie promieni słonecznych w połączeniu z wodą może spowodować oparzenia. Cebula i czosnek w ruch W walce z takimi szkodnikami, jak mszyce czy przędziorki, warto zastosować cebulę (wyciąg lub wywar z 200 gramów) albo czosnek (wyciąg z 200 gramów roztartych ząbków), który ma działanie grzybobójcze i odstrasza także nornice. Ponadto przeciętym ząbkiem czosnku warto też posmarować liście pokryte plamami chorobowymi. Jeśli zaś chodzi o wywar z cebuli, to bez problemu można przechowywać go przez trzy miesiące w szczelnie zamkniętych słoikach (należy wlać do nich jeszcze gorący wywar). Warto zaznaczyć tutaj, że zarówno cebula, jak i czosnek, skutecznie radzą sobie ze szkodnikami, nie narażając przy tym samej rośliny, a tym bardziej środowiska. Pokrzywa oraz ziemniak Pokrzywa oczyszcza organizm człowieka, przyspiesza metabolizm, pomaga przy zapaleniu stawów czy anemii. Świetnie działa nie tylko na człowieka, ale także na rośliny ogrodowe. Z pokrzywy można przygotować gnojówkę, która dostarcza roślinie – poprzez oprysk bądź podlewanie – podstawowych składników pokarmowych. Ponadto świetnym sposobem na wszelkie mszyce, przędziorki oraz gąsienice motyli jest wyciąg z łodyg i liści ziemniaków – w proporcji 1,2 kg na 10 litrów wody. Drożdże piekarskie Jeszcze jeden kuchenny składnik przyda się do ochrony roślin przed szkodnikami ogrodowymi. To drożdże piekarskie, które skutecznie utrudniają rozwój grzybów chorobotwórczych (dzięki temu, że mają w swoim składzie jednokomórkowe grzyby). Do przygotowania oprysku wystarczy 100 g drożdży piekarskich, pół litra mleka 3,2% oraz 10 litrów wody. Można też dodać jeszcze łyżkę płynnego szarego mydła. Taki roztwór, stosowany raz w tygodniu, rozprawi się z zarazą ziemniaczaną na pomidorach i ogórkach, a także z szarą pleśnią na truskawkach.
Chemiczne metody walki. Będą zaplanowane i przeprowadzone zgodnie z zasadami dezynsekcji i deratyzacji. Metoda walki chemicznej będzie tylko uzupełnieniem profilaktyki i metod fizycznych. Chemiczna walka z owadami. Chemiczna walka z gryzoniami.
Integrowane metody ochrony zakładu przed szkodnikami w systemie HACCP, GHP, BRC, IFS, AIB. Z niniejszego artykułu dowiemy się czym jest HACCP, jakie są jego podstawowe zasady i czym są podstawowe wymogi higieniczne. Szczególną uwagę poświęcimy zwalczaniu szkodników przy użyciu zintegrowanych metod ochrony przed szkodnikami, które stanowią ważny element podstawowych wymogów higienicznych. HACCP – STAN PRAWNY 28 października 2006 roku zaczęła obowiązywać w Polsce ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Ustawa ta kompleksowo reguluje warunki konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa żywności na wszystkich etapach łańcucha żywnościowego. Zastąpiła ona ustawę z 11 maja 2001 roku o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Zgodnie z wyżej wspomnianą ustawą z 2006 roku wszelkie zakłady zajmujące się produkcją żywności lub jej obrotem zobowiązane są do wdrożenia zasad systemu HACCP. Mówi o tym artykuł 100 wyżej wymienionej ustawy. Wkrótce po uchwaleniu ustawy z 2006 roku opublikowano kolejne rozporządzenia wspólnotowe. W związku z tym już w 8 stycznia 2010 roku uchwalono kolejną ustawę, która dostosowywała przepisy krajowe do wymagań rozporządzeń wspólnotowych. Jest to: „Ustawa z dnia 8 stycznia 2010r o zmianie ustawy o bezpieczeństwie żywości i żywienia oraz niektórych innych ustaw” (Dz. U z 2010r, nr 21, poz. 105) CZYM JEST HACCP ? HACCP jest angielskim skrótowcem rozwijanym jako hazard analysis and critical control points (po Polsku Analiza zagrożeń i krytyczne punkty kontroli). System ten został opracowany w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku w Stanach Zjednoczonych. System HACCP został stworzony w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Cel ten osiągany jest poprzez identyfikację i oszacowanie skali zagrożeń z punktu widzenia wymagań zdrowotnych żywności na wszystkich etapach produkcji i obrotu zywnością określenie metod eliminacji lub ograniczania zagrożeń dla żywności Stosowanie systemu HACCP daje pewność, że zakład wykonał wszystko dla bezpieczeństwa wyrobu oraz konsumenta w odniesieniu do zasad dobrej praktyki higienicznej i produkcyjnej, a także przepisów potrzeb klientów. Do wszystkich organizacji, które w ramach swoich działalności zajmują się produkcją, przetwarzaniem, magazynowaniem, transportowaniem i obrotem żywności skierowana jest norma ISO 22000:2005 PODSTAWOWE ZASADY HACCP W PROGRAMIE OCHRONY ZAKŁADU PRZED SZKODNIMAMI Istnieje siedem podstawowych zasad postępowania HACCP: 1 –IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ I OPISANIE ŚRODKÓW ZAPOBIEGAWCZYCH Stworzenie zespołu odpowiedzialnego za tworzenie wdrażanie i utrzymanie systemu. Dobór odpowiednich osób do tego zadania jest bardzo ważny. Powinny być to osoby doskonale rozumiejące cały proces produkcji, magazynowania danego produktu żywnościowego i obrotu nim. Opisanie procesu technologicznego dotyczącego prowadzonej działalności Wypisanie zagrożeń mogących wystąpić w trakcie prowadzonej działalności. Zagrożenia, które mogą wystąpić w trakcie produkcji i dystrybucji żywności są niezwykle wręcz różnorodne i uzależnione są od rodzaju prowadzonej działalności. Pierwszym rodzajem zagrożeń są zagrożenia fizyczne. Nierzadko zdarza się, że w żywności odnajdywane są kawałki szkła opakowań lub metalu (śrubki lub nakrętki, które odkręciły się z używanych przy produkcji żywności maszyn). Drugą grupą zagrożeń są zagrożenia biologiczne takie jak bakterie, wirusy i pasożyty. Bakterie w sprzyjających warunkach namnażają się w niesamowitym wręcz tempie. Szczególnie szybko namnażają się w mięsie i warzywach przez co wspomniane produkty szybko mogą zacząć stanowić zagrożenie dla zdrowia. Trzecią grupą zagrożeń są zagrożenia chemiczne takie jak naturalne toksyny, związki chemiczne, pestycydy, metale ciężkie i pozostałości środków myjących. Przekroczenie bezpiecznych ilości metali ciężkich i pestycydów szczególne częste jest w przypadku warzyw na przykład sałaty. Naturalne toksyny występują w wielu produktach zwłaszcza roślinnych nawet tak pospolitych jak najzwyklejsze ziemniaki. Oszacowanie wielkości zagrożeń dla bezpieczeństwa żywności i opisanie metod ich opanowania 2 – IDENTYFIKACJA KRYTYCZNYCH PUNKTÓW KONTROLI (CCP) Zidentyfikowanie krytycznych punktów kontroli przez zespół HACCP. Krytyczne punkty kontroli to miejsca w procesie technologicznym w których kontrola istniejących zagrożeń jest konieczna do zagwarantowania bezpieczeństwa żywności. Należeć do nich może przyjmowanie półproduktów i ocena czy są odpowiedniej jakości, czas, warunki i temperatura przechowywania produktów spożywczych, warunki produkcji i inne 3 – IDENTYFIKACJA LIMITÓW KRYTYCZNYCH Kolejny krok to ustalenie maksymalnych limitów, których przekroczenie oznacza utratę bezpieczeństwa wyrobu gotowego. Limity te należy ustalić dla każdego krytycznego punktu kontroli. Dla wielu czynników istnieją ustalone prawnie normy wartości, których nie należy przekraczać w produktach spożywczych. 4 – USTALENIE SYSTEMU MONITOROWANIA CCP Dla każdego krytycznego punktu kontroli konieczne jest ustalenie sposobu i częstości monitoringu oraz sposoby zapisywania stwierdzonych w trakcie monitoringu wielkości. Należy również ustalić jakie osoby będą odpowiedzialne za wyżej wymienione działania. 5 – OKREŚLENIE DZIAŁAŃ KORYGUJĄCYCH Kolejnym krokiem jest zaplanowanie działań, które zostaną podjęte w przypadku przekroczenia ustalonych limitów. Bardzo ważne jest też wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za te działania. W sytuacji, gdy nie wyznaczymy takiej osoby może dojść do sytuacji, że żadne działania nie zostaną podjęte ponieważ każdy będzie przekonany, że działania powinny zostać podjęte przez kogoś innego. Istotne jest też ustalenie zasad postępowania z produktem wyprodukowanym z przekroczeniem limitów. 6 – USTALENIE PROCEDUR WERYFIKACJI SYSTEMU Właściwa weryfikacja systemu HACCP jest bardzo istotna. Pozwala ona na upewnienie się, że system HACCP skutecznie zapewnia bezpieczeństwo klientom. W weryfikacji tej bardzo pomocne jest regularne przeprowadzanie badań mikrobiologicznych produkowanej żywności. Bardzo przydatne są też składane przez klientów reklamacje. Są one ważnym, choć często niedocenianym źródłem wiedzy o błędach i niedociągnięciach na różnych etapach produkcji i dystrybucji żywności. Najlepszym jednak sposobem weryfikacji systemu są audyty wewnętrzne. 7 – USTALENIE PROCEDUR ZAPISÓW Dowodem zapewnienia bezpieczeństwa żywności jest dokumentacja i zapisy systemu HACCP. Należy prowadzić je systematycznie i czytelnie. Również w przypadku tego etapu systemu HACCP konieczne jest ustalenie osoby odpowiedzialnej za jego przebieg. GMP i GHP Przed wdrożeniem systemu HACCP konieczne jest spełnienie tak zwanych wymogów wstępnych takich jak Dobra Praktyka Produkcyjna (GMP- good manufacturing practice) oraz Dobra Praktyka Higieniczna (GHP-good hygiene practice). GMP i GHP to procedury których celem jest wyeliminowanie czynników świadczących o złym stanie sanitarnym co ma uniemożliwić powstanie zagrożenia dla wytwarzanych produktów. Podstawowe zasady GHP wyglądają następująco: Przed rozpoczęciem pracy należy upewnić się, że posiadamy niezbędne do produkcji produkty i są one odpowiedniej jakości, używany sprzęt jest czysty i sprawny oraz posiadamy wszystkie niezbędne instrukcje W trakcie pracy należy ściśle trzymać się instrukcji. Należy unikać stosowania wszelkiego rodzaju skrótów i usprawnień. Niezbędne informacje można znaleźć w dokumentacji lub uzyskać od przełożonych. Należy pracować tak, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko zanieczyszczenia produktu, pomieszczeń, sprzętu i urządzeń. Bardzo ważne jest bycie uważnym i skupionym w trakcie pracy. Należy pamiętać, że większość ludzi potrafi skupić się na maksymalnie jednej czynności jednocześnie. Wszelkie próby wykonywania jednocześnie dwóch lub więcej czynności mogą kończyć się spadkiem jakości wytwarzanych produktów lub wypadkami. Wszelkie nieprawidłowości i odchylenia od założonych parametrów procesu produkcji należy zgłaszać kierownictwu. Pracownicy powinni dbać o higienę osobistą. Stanowisko pracy powinno być utrzymywane w porządku i czystości Istnieje wiele elementów, których przestrzeganie składa się na Dobre Praktyki Higieniczne. Należy do nich między innymi odpowiednia lokalizacja zakładu, jego układ funkcjonalny, stan stosowanych maszyn i urządzeń, zaopatrzenie w wodę, właściwe metody sprzątania i usuwania odpadków, higiena pracowników, właściwe przyjęcie, magazynowanie i obróbka surowców i materiałów, właściwe magazynowanie i transport wyrobów gotowych oraz zwalczanie szkodników. Właśnie na tej ostatniej kwestii skupimy się w dalszej części naszego artykułu. Na temat pozostałych aspektów GHP wiele wartościowych informacji można odnaleźć na stronach internetowych Państwowej Inspekcji Sanitarnej. INTEGROWNE METODY ZWALCZANIA SZKODNIKÓW BRC, IFS, AIB. Niezwykle ważnym elementem GHP jest ochrona przed szkodnikami oparta na IPM (integrowane metody zwalczania szkodników). Każdy zakład powinien posiadać system kontroli i monitorowania szkodników. IPM (Integrated Pest Menagement) polega na wykorzystaniu wszystkich dostępnych sposobów i metod zwalczania szkodników. Według definicji FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations) integrowana ochrona przed szkodnikami (IPM) oznacza „Staranne rozważenie wszystkich dostępnych technik kontroli szkodników, a następnie włączenie odpowiednich środków, które hamują rozwój populacji szkodników i utrzymują środki ochrony roślin i inne interwencje na poziomach, które są uzasadnione ekonomicznie oraz zmniejszają lub minimalizują ryzyko dla zdrowia ludzi i środowisko. IPM kładzie nacisk na uzyskanie zdrowych plonów przy minimalnych zakłóceniach funkcjonowania ekosystemu rolniczego i zachęca do korzystania z naturalnych mechanizmów kontroli szkodników”. Integrowane metody zwalczania szkodników powstały w celu zwalczania szkodników w uprawach rolnych, ale obecnie stosowane są też w ogrodnictwie, domach, konserwacji prewencyjnej i zakładach przetwórstwa spożywczego. IPM powstało krótko po drugiej wojnie światowej w USA. W jego tworzeniu duży udział mieli Amerykańscy entomolodzy tacy jak między innymi Cotton Belt. Dla wyboru odpowiedniej strategii walki ze szkodnikami konieczne jest oczywiście branie pod uwagę zagrożeń ze strony szkodników, ale nie należy też zapominać o zagrożeniach ze strony przyjętych metod ich zwalczania. W pierwszej kolejności należy wybierać metody które są najmniej szkodliwe dla ludzi i środowiska, nie wymagają zastosowania pestycydów i są zgodne z aktualnie obowiązującymi przepisami sanitarnymi. Podstawę IPM powinno stanowić utrudnianie dostępu szkodnikom i niwelowanie sprzyjających im warunków. Jeśli okazuje się to bezskuteczne lub szkodniki już się pojawiły stosuje się ich fizyczne niszczenie lub korzysta się z pomocy ich naturalnych wrogów. Metody chemiczne są ostatecznością stosowaną w przypadkach, gdy pozostałe sposoby są nieskuteczne. Stosując metody chemiczne należy preferować insektycydy biologiczne, pochodzące z naturalnie występujących mikroorganizmów takie jak grzyby owadobójcze i owadobójcze nicienie. Wraz z rosnącą świadomością ekologiczną coraz większą popularność zdobywają naturalnie produkowane toksyny takie jak nikotyna, złocień i analogi hormonu juwenilnego owadów. Mimo iż zastosowanie sztucznych pestycydów w IPM jest ostatecznością to czasami bywa ono konieczne. Niezwykle ważne jest odpowiednie dopasowanie sposobu aplikacji do uprawy, rodzaju szkodnika i zastosowanego pestycydu. Najpowszechniejsze szkodniki mogące stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności to: szkodniki zbożowe (wołek zbożowy, mklik itp.), gryzonie (myszy, szczury), owady latające (muchy, osy itp.) owady biegające (karaluchy, karaczany itp.), ptaki, koty i inne zwierzęta domowe. Często okazuje się, że całkowite wytępienie danego rodzaju szkodników jest niemożliwe. W takich przypadkach trzeba pogodzić się z faktem, że jedyne co można zrobić to utrzymać ilość szkodników na akceptowalnym poziomie METODY MONITOROWANIA SZKODNIKÓW wg. HACCP, BRC, IFS, AIB. Niezwykle ważne jest stałe monitorowanie obecności szkodników. Niezbędne jest regularne wykonywanie obserwacji i pomiarów wszystkich aspektów aktywności szkodników. Uzyskiwane w ten sposób dane pozwalają na ocenę skuteczności dotychczasowych działań. Pozwala to na podjęcie decyzji co do działań przyszłych. Istnieją 3 podstawowe metody monitoringu. Pierwsza to inspekcje przeprowadzane przez firmy Inspekcje takie przeprowadzane są w trakcie regularnych wizyt pracowników tego rodzaju firmy. Drugą metodą monitoringu jest wywiad przeprowadzany przez pracownika, który będzie pozostawał w stałym kontakcie z firmą Ważnym jest by wyznaczyć jedną, konkretną osobę odpowiedzialną za te zadanie. Każde zauważenie szkodników, ich odchodów, śladów ich żerowania, lub jakichkolwiek innych oznak ich występowania musi być natychmiast zgłaszane temu pracownikowi przez pracowników zakładu. Osoba ta zapisuje wszystkie zdobyte w ten sposób informacje w jednym miejscu. Nie wyznaczenie konkretnej osoby do tego zadania skutkować może tym, że zadaniem tym będzie zajmować się „każdy i nikt”. Może to doprowadzić do tego, ze niezbędne kontrole albo wcale nie będą przeprowadzane, albo zdobywane w ten sposób informacje nie będą gromadzone w jednym miejscu, co sprawi, ze będą one bezużyteczne. Trzecia z metod to przegląd urządzeń do monitorowania takich jak karmniki deratyzacyjne, lampy owadobójcze, pułapki, stacje trutek lepowych, pułapki na owady biegające, pułapki żywołowne i inne przez pracowników firmy CELE MONITORINGU AKTYWNOŚCI SZKODNIKÓW W SYSTEMACH BRC, IFS, AIB. Podstawowym celem monitoringu aktywności szkodników jest określenie jego gatunku, zlokalizowanie miejsc jego występowania i oszacowanie wielkości populacji. Monitorowanie aktywności pomaga też w zidentyfikowaniu warunków, które doprowadziły do powstania problemu. Zgromadzone w ten sposób dane pozwalają na ocenę skuteczności podjętych działań i podjęcie decyzji na temat następnych kroków, które należy podjąć w celu zwalczania szkodników. Niezwykle ważna jest systematyczność prowadzenia monitoringu. Powinien on być prowadzony w sposób ciągły bez względu na wynik. Niedopuszczalnym jest zaprzestanie monitoringu ze względu na brak szkodników. Monitoring poprzedza i wyznacza dalsze działania, w tym także dezynsekcję i deratyzację. DZIAŁANIA KORYGUJĄCE Lista działań korygujących mających na celu zwalczanie szkodników może być długa. Uzależnione są one przede wszystkim od rodzaju szkodnika i rodzaju prowadzonej działalności. Najczęściej należą do nich: zalecenia w celu zabezpieczenia właściwego stanu higieniczno-sanitarnego oraz owado- i szczuroszczelności. zakładanie w otworach takich jak drzwi, okna i wentylacja właściwych barier blokujących dostęp szkodników do pomieszczeń Utwardzenie otoczenia budynku Częste i sprawne usuwanie odpadów poprodukcyjnych. Niezwykle istotnym jest by były one odpowiednio zabezpieczone przed szkodnikami. Pojemniki na odpady powinny być odpowiednio duże aby śmieci się z nich nie wysypywały ważne też by były szczelnie zamykane i regularnie opróżniane Odpowiednie warunki magazynowania żywności. Najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie z usług wyspecjalizowanej firmy DDD. TAGI: IPM, System zabezpieczenia zakładu przed szkodnikami, BRC, IFS, AIB, Ochrona przed szkodnikami HACCP, Program zabezpieczenia zakładu, Firma ddd,
. 481 224 626 489 199 377 687 750
chemiczne metody walki ze szkodnikami
