🎱 Dziecko Z Nowym Partnerem Po Rozwodzie

Dziecko nie lubi nowego partnera rodzicaTworzenie relacji z dzieckiem partneraW poszanowaniu rodzica biologicznegoBrak sympatii do nowego partnera rodzica – czy dziecko jest temu winne? Dziecko nie lubi nowego partnera rodzica Rodziny rozpadają się z naprawdę różnych przyczyn. Nie zawsze jest to spowodowane problemem z alkoholem, agresją czy przemocą. Czasami przecież dwoje ludzi po prostu dochodzi do wniosku, że lepiej im będzie żyć osobno. Różnie układa się ludzkie życie, różne są układy rodzinne – to wszystko ma wpływ na dziecko. Każde dziecko potrzebuje poczucia miłości, bezpieczeństwa i akceptacji. Gdy rodzice biorą rozwód to jego świat się rozpada. Nie rozumie co się dzieje, może nawet obwiniać samego siebie – to tendencja mniejszych dzieci, które z natury nadal jeszcze są egocentryczne. Może też złość przenieść na jednego z rodziców, idealizować nieobecnego rodzica i obwiniać drugiego z rodziców za rozpad związku. Reakcje dziecka zależą od jego wieku, dojrzałości emocjonalnej, a także od tego, jakie stosunki panowały w rodzinie wcześniej. Często takie sytuacje jak rozwód warto przepracować podczas terapii – dziecko zmaga się wtedy z wieloma problemami, ze stresem i nie rozumie natłoku własnych emocji. Terapeuta dziecięcy może pomóc to przepracować. Ten etap życia jest już wystarczająco ciężki. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy rodzic postanawia wejść w nowy związek – czasami nawet natychmiast po zakończeniu relacji z drugim rodzicem. Dziecko może nie do końca rozumieć, co się dzieje. Może obwiniać nowego partnera za rozpad związku rodziców, może też źle odnosić się nie tylko do nowego partnera, ale też samego rodzica. Wszystko dlatego, że dziecko patrzy na całą sytuację przez pryzmat własnej osoby, a także drugiego rodzica. Może czuć, że nowy partner jest zagrożeniem, bo rodzic założy nową rodzinę i ono już nie będzie do niczego potrzebne. Może też czuć, że musi być lojalne w stosunku do drugiego z rodziców. Lojalność ta może więc przejawiać się w braku szacunku do nowego partnera mamy lub taty, by ten drugi rodzic czuł, że dziecko je wspiera i nie „zdradza” poprzez tworzenie relacji z obcą mu osobą. Nie możesz liczyć na to, że Twoje dziecko od razu zapała miłością do partnera. Wrzucanie dziecka na głęboką wodę i stawianie go przed faktem dokonanym jest bardzo złym pomysłem. Coraz więcej osób zdaje sobie z tego sprawę. W takich okolicznościach rodzice już w trakcie rozwodu czy kończenia relacji często zgłaszają się do psychologa dziecięcego lub psychoterapeuty. Ma to na celu pomóc dziecku odnalezienie się w nowej sytuacji. Coraz częściej też podczas spotkań z psychoterapeutą lub psychologiem rodzice chcą, by pomóc przygotować dziecko na fakt, że rodzice mogą wejść w nowe związki. Nawet jeśli na tym etapie to nadal tylko hipotetyczna możliwość i nie mają na myśli nikogo konkretnego. Tworzenie relacji z dzieckiem partnera Tworzenie relacji z dzieckiem partnera jest trudnym zadaniem. Wchodzisz do rodziny jako osoba obca, nieznana dziecku. Dziecko może podchodzić do Ciebie z dystansem, brakiem zaufania lub otwartą niechęcią. Wszystko zależy od układów rodzinnych, od tego czy dziecko ma w perspektywie przyszłego życia mieszkanie z Tobą na stałe czy tylko widywanie Cię podczas weekendów u drugiego rodzica, a także od wieku dziecka i jego dojrzałości emocjonalnej. Warto postarać się, by – jeśli realia danej rodziny na to pozwalają – by najpierw zostać przedstawionym dziecku w obecności drugiego rodzica. Czasami może zdarzyć się tak, że dziecko samo z siebie do Ciebie – nowego partnera jednego z rodziców nic nie ma. Jednak odczuwa stres i emocje drugiego z rodziców. Próba zbudowania właściwych relacji w rodzinie patchworkowej jest bardzo ważna i nie można nikogo zaniedbywać – patchwork jest całością, gdy jest dokładnie zszyty. W ten sposób omijasz wiele problemów. W tym też nie narażasz dziecka na stresującą sytuację, w której będzie ono musiało przekazać drugiemu rodzicowi tę nowinę o nowym partnerze, nowej osobie, która pojawiła się na horyzoncie. Unikasz w ten sposób też wiele napięć, stresu i nieprzyjemnych sytuacji. Pamiętaj też, że dzieci są naprawdę różne – bardziej śmiałe lub zupełnie nieśmiałe, otwarte na ludzi lub zamknięte w sobie. Są dzieci ekstrawertyczne i introwertyczne. Dużo zależy też od wieku dziecka i jego dojrzałości emocjonalnej, a także od bagażu wcześniejszych doświadczeń, które dziecko zdążyło zebrać. Nie próbuj od razu zastępować dziecku ojca lub matki, nie wchodź w tę rolę – zwłaszcza, gdy drugi rodzic nadal jest obecny w życiu dziecka. Nie staraj się za bardzo – dziecko wyczuje, że w takim zachowaniu jest coś nie tak i będzie trzymało coraz większy dystans. Staraj się poznać dziecko, korzystaj z pomocy rodziców dziecka i nigdy nie wyrażaj się źle o eks Twojego obecnego partnera. Dziecko może odebrać to jako zdradę i nielojalność i zapałać głęboką niechęcią w Twoją stronę, w zastępstwie i w obronie nieobecnego rodzica. Pierwsze spotkania warto odbywać na neutralnym terenie, idealnie jeśli to początkowe odbędzie się w towarzystwie obojga rodziców i przy pełnej akceptacji nowego związku ze strony drugiego z rodziców. Nie stawiaj dziecka przed faktem dokonanym. Dziecko jest ważną częścią życia Twojego partnera i ukrywanie przed nim Twojej obecności aż do momentu, w którym sytuacja stanie się na tyle poważna, że zaczniecie rozważać z partnerem wspólne zamieszkanie. Dziecko nie potrzebuje kolejnej rewolucji w swoim życiu, wywrócenia tego, co zna i co uważa za bezpieczne. Potrzebuje czasu dla siebie, by zrozumieć nową sytuację, nawiązać więź i móc się dostosować do zmian. W poszanowaniu rodzica biologicznego Jeśli w życiu dziecka nadal obecni są mama i tata lub jeśli nieobecność jednego z rodziców związana jest ze śmiercią, dziecko było z nieobecnym rodzicem silnie związane i ciągle jeszcze bardzo mocno przeżywa jego nieobecność – należy to uszanować. Dziecko ma swoje własne emocje, uczucia i zbudowane więzi. Nie zapomni o tym z dnia na dzień. A brak poszanowania do drugiego z biologicznych rodziców może sprawić, że dziecko będzie odczuwało do Ciebie, jako osoby obcej, która dopiero chce wejść w daną rodzinę i zacząć budować coś wspólnego, niechęć. W skrajnych sytuacjach może nawet zacząć traktować Cię jako wroga – w końcu każdy, kto źle odnosi się do jego rodziny, jego mamy lub taty, jest kimś złym i kimś, kto powinien zniknąć z życia. Szacunek do drugiego z rodziców dziecka nie zawsze przychodzi łatwo. W takich sytuacjach nierzadko trzeba wyprostować wiele spraw, poradzić sobie z własnymi emocjami i uczuciami. W końcu świat wcale nie jest idealnym miejscem – nie zawsze partnerzy rozstają się w zgodzie. Czasami bywa też tak, że nowy partner danego rodzica jest też jedną z wielu przyczyn rozstania, co też sprawia, że sytuacja dla wszystkich robi się trudna. W takim przypadku warto jednak pamiętać, że dobro dziecka jest najważniejsze i należy zrobić wszystko, by czuło się bezpieczne, kochane i akceptowane. Dziecko powinno zobaczyć, że nowy partner rodzica nie jest dla nikogo zagrożeniem, nie jest osobą, która sprawi, że dziecko przestanie być ważne. To osoba, która dobrze życzy dziecku i ma stać się częścią rodziny. To bardzo ważne, by dziecko to zrozumiało. Brak sympatii do nowego partnera rodzica – czy dziecko jest temu winne? Łatwo jest obwinić dziecko – zwłaszcza, gdy pojawią się negatywne emocje, gdy pierwsze spotkanie nie pójdzie tak, jak się to planowało. Dzieci są nieprzewidywalne. Dziecko na ogół otwarte i radosne podczas pierwszego spotkania z nowym partnerem rodzica może być złośliwe, zamknięte w sobie, marudne czy po prostu smutne i niechętne. Dziecko ma prawo do własnych uczuć. Zwłaszcza że małe dzieci często jeszcze nie potrafią samodzielnie radzić sobie ze swoimi emocjami i mogą reagować – z punktu widzenia osób dorosłych – nieadekwatnie do sytuacji. Dziecko nigdy nie jest winne nowej sytuacji. Niezależnie od tego, jak reaguje. Oczywiście, nie należy tego ignorować. Warto tłumaczyć, rozmawiać i oswajać dziecko z nową sytuacją i starać się, by zrozumiało. Ogromną rolę odgrywają tu rodzice i nowi partnerzy. Jeśli nowy partner jest chłodny w stosunku do dziecka, okazuje obojętność i brak zainteresowania, nie można oczekiwać od dziecka, że zapała do niego miłością. W takiej sytuacji warto natomiast zastanowić się, czy z takim partnerem w ogóle da się zbudować jakąkolwiek zdrową relację i stworzyć rodzinę, w której dziecko będzie ważnym, pełnoprawnym jej członkiem – dla wszystkich. Dziecko zawsze będzie częścią Twojego życia i jego dobro jest tutaj naprawdę bardzo ważne. Jeśli dziecko wyjątkowo źle znosi nową sytuację, a wraz z nowym partnerem i drugim rodzicem chcecie, by przyjęło ją jak najlepiej, uporało się ze swoimi problemami i znów żyło szczęśliwie, warto przemyśleć skorzystanie z pomocy psychologa dziecięcego lub psychoterapeuty. Z pomocą specjalistów można uporać się z naprawdę wieloma problemami. Dziecko będzie miało okazję pogodzić się z rozwodem rodziców, zrozumieć zmiany, które nadeszły w jego życiu i uporać się z własnymi, często bardzo skomplikowanymi emocjami. Terapia to też doskonały sposób na to, by rozwiązać wszystkie problemy rodzinne, na nowo otworzyć się na potrzeby członków rodziny, przepracować swoje problemy i emocje w rodzinnym gronie. Terapia rodzinna pozwoli na umocnienie więzi pomiędzy jej członkami i pomoże dziecku zrozumieć nową sytuację. Dlatego warto ją rozważyć. Skorzystanie z pomocy profesjonalisty nie jest powodem do wstydu, to wyraz rodzicielskiej miłości i troski o dobro dziecka. Najnowsze Powiązane Jeśli podoba Ci się ten artykuł, udostępnij go swoim znajomym.

W wychowywaniu dziecka z nowym partnerem należy zachować ostrożność. Z czasem będzie łatwiej. Rodzice wypracują sobie reguły, nawyki i rytuały, do których dziecko się przyzwyczai. Masz za sobą nieudany związek i nie jesteś już z ojcem swojego dziecka. Rozstanie rodziców to najgorsze, co może spotkać rodzinę, zwłaszcza z

Rozwód definitywnie kończy małżeństwo, nie powinno być więc wątpliwości czyje jest dziecko urodzone po rozwodzie. Rzeczywiście w sensie prawnym takich wątpliwości nie ma. Jednak rzeczywistość prawna czasem odbiega od rzeczywistości znane rodzicom dziecka. Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym (art. 62 dziecko, które urodziło się przed upływem 300 dni od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego jest – w świetle prawa – dzieckiem byłego męża, chyba że matka dziecka wyszła za ponownie za mąż jeszcze przed porodem. Po upływie 300 dni od rozwodu, lub separacji prawo nie narzuca już ojcostwa byłemu mężowi. Przykład 1: A rozwiodła się z B i urodziła córkę w 270 dniu licząc od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego. W Urzędzie Stanu Cywilnego urzędnik – mimo protestów A – jako ojca wpisze B. Przykład 2: A rozwiodła się z B. Po dwóch miesiącach od rozwodu wyszła ponownie za mąż i miesiąc po ślubie urodziła syna. Urzędnik w USC nie będzie miał wątpliwości, że ojcem dziecka jest nowy mąż A. Co mogą zrobić byli małżonkowie, których niechcący znowu „połączyło” nowo urodzone dziecko? Jedyne wyjście to złożenie powództwa o zaprzeczenie ojcostwa. Trzeba pamiętać o tym, że termin do złożenia takiego powództwa to 6 miesięcy – dla matki, licząc od dnia porodu, dla ojca – od dnia, w którym dowiedział się o urodzeniu dziecka. Po tym terminie jedynie prokurator może złożyć pozew o zaprzeczenie ojcostwa. Ojcostwo biologicznego ojca może być ustalone(sądownie, lub przez uznanie dziecka) dopiero po uzyskaniu wyroku o zaprzeczeniu ojcostwa. Otagowane jako: domniemanie ojcostwa, narodziny po rozwodzie, narodziny po separacji, pochodzenie dziecka, poród po rozwodzie, poród po separacji, termin do zaprzeczenia ojcostwa, zaprzeczenie ojcostwa W czym mogę Ci pomóc? Agnieszka Swaczyna Strategy, design, marketing & support by ™

Przygotowanie dziecka do roli brata czy siostry w „tradycyjnej” rodzinie nie jest łatwym zadaniem. Można zatem tylko się domyślać, jak bardzo wzrasta stopień trudności, gdy rodzice się rozstali i jedno z nich będzie miało dziecko z nowym partnerem. Gdy dodatkowo jest to niemieszkający z kilkulatkiem tata, stajemy przed wielkim

Pani Justyna zapytała, a Pani Marta przypomniała mi (nie zawsze daję radę odpowiedzieć od razu) o pytaniu: „mam pytanie dotyczące związku z nowym partnerem w czasie trwania rozwodu. Jak to właściwie wygląda? Czy związanie się z kimś rok po tym jak wyprowadziłam się ze wspólnego mieszkania […] może mieć wpływ na orzeczenie mojej winy? Mąż na ostatniej rozprawie wniósł o moją winę właśnie z tego powodu, iż jestem w związku z innym mężczyzną. Czy nie ma to znaczenia, że to najpierw mój mąż doprowadził do rozpadu pożycia a mój związek zaczął się dużo później […]. Taka sytuacja wcale nie jest rzadka. Najpierw rozpad małżeństwa, potem nowy związek. Często ten nowy związek jest wykorzystywany, jako argument przemawiający za winą w trakcie procesu. Czy ten nowy związek rzeczywiście ma znaczenie dla orzekania o winie? Jak zwykle odpowiedź nie jest prosta. Z jednej strony winę za rozkład pożycia małżeńskiego można przypisać za okres sprzed tego rozkładu (to jest jak najbardziej logiczny wniosek, który jest poparty przez orzecznictwo Sądu Najwyższego). Z drugiej strony, w praktyce sprowadza się wszystko do postępowania dowodowego w trakcie sprawy rozwodowej. Zwykle wygląda to tak, że osoba w nowym związku twierdzi, że znajomość rozpoczęła się po rozpadzie małżeństwa. Drugi małżonek natomiast twierdzi, że małżeństwo rozpadło się właśnie przez tą nową osobę – nowego partnera. Komu sąd da wiarę? Pytanie za sto punktów. Dlatego osobom w takiej sytuacji radziłabym nie afiszować się z nowym związkiem. A jeżeli już kandydat na byłego męża/byłą żonę wie o nowym związku i próbuje ten fakt wykorzystać przed sądem, to trzeba się aktywnie zająć swoją obroną, a w razie potrzeby skorzystać z pomocy prawnika. Konsekwencje orzekania o winie będą się ciągnęły przez całe życie. W czym mogę Ci pomóc? Agnieszka Swaczyna Strategy, design, marketing & support by ™

A może jest tak, jak wyczytałam kiedyś w czeskim opracowaniu dotyczącym rozwodów: „Nie żałuje ten, kto nic nie stracił”. Może oni rzeczywiście nie cierpią z powodu rozwodu, dlatego że nic w związek nie włożyli. Bo jeśli ktoś był zaangażowany w małżeństwo, po rozwodzie zawsze poczuje smutek.

W trakcie spraw o rozwód wiele osób zadaje pytania dotyczące rozpoczęcia relacji z innym partnerem, aniżeli małżonek. Rzecz w tym, że osoby te nie chcą zaszkodzić sobie w sprawie o rozwód, a chciałyby normalnie funkcjonować. Chciałyby zacząć nowe życie, oderwać się od przeżyć związanych z poprzednim związkiem. Tym bardziej jest to widoczne u osób, u których sprawa o rozwód się przedłuża ponad zakładany okres czasu. Niemniej szereg pytań w tym względzie powstaje u każdego, kto nie chciałby, aby formalności rozwodowe przeszkadzały w codziennym funkcjonowaniu. I tak zadawane pytania można ująć w ramach poniższych: Po jakim czasie można zacząć nowy związek? Kiedy mogę zacząć umawiać się na randki? Kiedy mogę zacząć się z kimś spotykać? Czy mogę układać sobie życie z inną osobą? Czy jest jakiś okres czasu jaki musi upłynąć od pozwu rozwodowego do spotkania nowego partnera? Czy muszę czekać na wyrok rozwodowy, żeby rozpocząć życie z inną osobą? Jak będzie widziane przez sąd, że zaczęłam się spotykać z kimś innym? Czy dla sprawy o rozwód ma znaczenie, że spotykam się podczas sprawy o rozwód z inną kobietą? Czy spotykanie się z kimś w trakcie rozwodu to też będzie zdrada? Czy randkowanie w trakcie rozwodu będzie miało wpływ na winę? Odpowiadając w miarę ogólnie na te pytania: 1. Poznanie innej osoby po złożeniu pozwu o rozwód nie powinno rodzić żadnych obaw. Nie ma sensu obawiać się, że zostanie to w jakiś – bliżej nie określony – sposób wykorzystanie w sprawie o rozwód. W takiej sytuacji należy zdecydowanie wskazać, że znajomość i relacja z tą osobą miały miejsce już po złożeniu pozwu o rozwód i ewentualnie powołać na tę okoliczność dowody. 2. Rozpad związku małżeńskiego jest stanem faktycznym. Oznacza to tyle, że nawiązanie nowej relacji po rozpadzie faktycznym związku nie jest uznawane za niewierność, nielojalność małżeńską - wszak małżeństwo już nie istniało, zanim nawiązano relację z inną osobą. Nie ma przy tym żadnego terminu od złożenia pozwu o rozwód, w którym niejako „bezkarnie” dla kwestii orzekania o winie można poznawać inną osobę i się z nią spotykać. Innymi słowy, rozpoczęcie randkowania dzień po złożeniu pozwu rozwodowego nie ma wpływu na orzekanie o winie, skoro związek małżeński przestał wcześniej faktycznie istnieć. 3. Poznanie nowego partnera w opisywanej sytuacji nie ma wpływu na orzekanie o winie. Wyjaśniając - w sprawie o rozwód sąd orzekając o winie rozstrzyga o tym, którego z małżonków zachowanie wpłynęło na rozpad związku. Czyli co miało wpływ na to, że doszło do rozpadu związku a w konsekwencji na złożenie pozwu rozwodowego. Jeżeli poznanie innej osoby miało miejsce po złożeniu pozwu o rozwód, to sąd tego nie uwzględni przy orzekaniu o winie. 4. Należy pamiętać i o tym, że wspomniane zasady działają w obie strony. To znaczy, nie można wyciągać negatywnych konsekwencji z powodu poznania nowego partnera przez współmałżonka, jeśli miało to miejsce po faktycznym rozpadzie związku. 5. Należy pamiętać też i o tym, że jeżeli sprawa o rozwód się przedłuża, a w trakcie nowego związku pojawi się dziecko – istnieje domniemanie ojcostwa ojca męża matki. Wówczas konieczne będzie wdrożenie procedury zaprzeczenia ojcostwa i ustalenia ojcostwa. 6. Powyższe uwagi dotyczą poznania nowego partnera już po złożeniu pozwu rozwodowego. Wówczas jasnym jest, że któraś ze stron uznaje, że do rozpadu związku już doszło. Faktycznie spotykanie się z nowym partnerem po rozpadzie związku ale jeszcze przed złożeniem pozwu o rozwód nie powinno być uważane za przyczyniające się do rozpadu związku. Niemniej w tym zakresie istnieje pewne ryzyko wykorzystania tej sytuacji na potrzeby procesowe sprawy o rozwód. Wówczas drugi małżonek może próbować wykazywać, że dopiero poznanie partnera doprowadziło do rozpadu związku małżeńskiego. W takim przypadku ważne w sprawie będzie odpowiednie prowadzenie postępowania dowodowego. Znaczenie będzie miało przy ocenie wiarygodności to, w jakim okresie po deklarowanym rozpadzie związku rozpoczęły się spotkania z inną osobą. Zachęcamy by te sprawę szerzej zawsze omówić z adwokatem lub radcą prawnym, celem uzyskania jednoznacznego stanowiska w określonych okolicznościach faktycznych. W razie pytań pozostajemy do dyspozycji Tel 61 641 64 61

Kontaktów dziecka z nowym partnerem nie da się przecież uniknąć. Poniżej przedstawiami trzy najczęstsze powody, dla których dzieci nie akceptują przyszłych małżonków swoich rodziców. 1. Bolesna myśl, że matka lub ojciec mogą być szczęśliwi z kimś innym niż biologiczny rodzic. Rozstaniu rodziców towarzyszył prawdopodobnie

Właśnie wzięliście rozwód, a twoja była żona spodziewa się dziecka nowego partnera. Pamiętaj jednak, że jeśli maluch urodzi się przed upływem 300 dni od ustania waszego małżeństwa, to w świetle prawa ty staniesz się jego formalnym ojcem. Aby biologiczny ojciec dziecka mógł sprawować nad nim władzę rodzicielską, a ono nosić jego nazwisko potrzebne będą badania genetyczne. Aby małżeństwo zostało uznane za zakończone wyrok musi się uprawomocnić Przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego mówią, że jeśli dziecko przyszło na świat przed upływem 300 dni od ustania lub unieważnienia związku małżeńskiego, wówczas domniemywa się, że jego ojcem jest jeszcze były mąż, chyba że matka dziecka w tym czasie ponownie wyszła za mąż. Aby jednak małżeństwo mogło zostać oficjalnie uznane za zakończone, to wyrok sądu musi się najpierw uprawomocnić. Przeważnie następuje to po 21 dniach od daty jego wydania (o ile obie strony zgadzają się z postanowieniem sądu) i to od tego momentu należy liczyć wspomniane 300 dni. Polecamy: Domniemanie ojcostwa, uznanie ojcostwa, ustalenie ojcostwa Do zaprzeczenia ojcostwa potrzebny jest wyrok sądu Żeby można było zarejestrować dziecko w Urzędzie Stanu Cywilnego pod nazwiskiem biologicznego ojca, samo ustne zaprzeczenie ojcostwa przez byłego męża to za mało. Dlatego też zgodnie z zasadą o domniemaniu ojcostwa zostaje on wpisany do aktu urodzenia dziecka jako jego formalny ojciec i opiekun prawny. Dopiero potem matka, albo były mąż może złożyć pozew o sądowe zaprzeczenie ojcostwa. Mają na to pół roku. Zobacz też: Kto i w jakich terminach może żądać ustalenia ojcostwa? Sądowe ustalenie ojcostwa na podstawie wyników badań DNA Sąd nie wyda wyroku w sprawie ustalenia ojcostwa bez badań DNA. Ich przeprowadzenie jest konieczne, aby wymiar sprawiedliwości mógł wydać orzeczenie o zaprzeczeniu ojcostwa byłego męża. Sądowe testy na ojcostwo realizują zarówno Zakłady Medycyny Sadowej, jak i prywatne laboratoria genetyczne. Do wykonania sądowego testu na ojcostwo nie jest potrzebne skierowanie z sądu, dlatego może się ono odbyć nie tylko na prośbę sądu, ale również osoby prywatnej. Wiele osób decyduje się samodzielnie zlecić badanie, co pozwala skrócić czas trwania całej procedury. W obu przypadkach koszty realizacji badania ponoszą rodzice. Obowiązkowym elementem sądowego testu na ojcostwo jest formalny sposób pobrania próbek, powoływani są świadkowie i spisywany protokół sądowy. Badani okazują też aktualne dokumenty tożsamości. Wynik testu DNA na ojcostwo w sposób jednoznaczny wyklucza lub potwierdza ojcostwo, w związku z tym dla sądu stanowi pełnowartościowy dowód w sprawie o zaprzeczenie ojcostwa. Wszystko dla dobra dziecka Z jednej strony zasada o domniemaniu ojcostwa jest zasadą dobrą, bo gwarantuje dziecku prawne i materialne zabezpieczenie. Z drugiej jednak strony bywa przeszkodą dla biologicznego ojca w uznaniu dziecka. Sytuacja jak ta opisana powyżej na pewno nie jest zbyt komfortowa – ani dla matki i jej obecnego partnera, ani dla byłego męża. Problem można jednak rozwiązać przy pomocy badań genetycznych. Warto przeczytać: Ile kosztuje sądowe badanie ojcostwa? Źródło zdjęcia: Czy test na ojcostwo można zrobić za darmo? Czy sądowe badanie pokrewieństwa jest pewniejsze od prywatnego? Badanie ojcostwa – prywatne czy sądowe Autor: Data publikacji: 26/11/2015, Data aktualizacji: 24/09/2020 . 631 238 45 669 594 205 149 84

dziecko z nowym partnerem po rozwodzie